Κατοικώ μέσα στη σκέψη σου

Είμαι ένα ρολόι κουρδισμένο ισόβια κι έχω ένα ρολόι να μετρώ το χρόνο να ρυθμίζω έτσι τη ζωή μου!.. Τι το ’θελα αυτό το κατακόρυφο ταξίδι; Δεν θα ’τανε πιο καλά να μείνω εκεί στη σιγουριά του λαβυρίνθου; Τι το ’θελα τα μάτια να σηκώνω προς τον ήλιο,  με κέρινο μυαλό να κάνω όνειρα φωτιάς!.. Για την ώρα είμαι ακόμα ασαφής, μια ανώριμη αχνή ιδέα πιθανού ποιήματος, μ’ αφήνεις μέσα στη σκέψη σου να ωριμάσω πριν μ’ εκφράσεις… 
[κτερίσματα από τους ΤΥΠΟΥΣ ΤΩΝ ΗΛΩΝ του Αργύρη Χιόνη]