Ο αληθινά Εσταυρωμένος εαυτός μας

Ο αληθινά Εσταυρωμένος εαυτός μας.
Σβησμένος κεραυνός
μες στην κακοκαιρία.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΗΣ

ΑΦΘΑΡΤΟ ΞΥΛΟ

Ο σταυρός είναι δυο επιθυμίες.

Η μια επιθυμία που ερωτεύτηκε τα ουράνια

σμίγει και σταυρώνεται με την επιθυμία

καθώς διασχίζει τη γη.

Κι ο Χριστός στο έαρ σταυρωμένος.

Ν. Καρούζος, Ποιήματα Α’

ΕΛΛΕΙΨΗ ΝΟΗΜΑΤΟΣ

 

Γεννιέσαι καὶ μπαίνεις μέσ’ στὸ αἴνιγμα

πεθαίνεις καὶ τ’ ἀφήνεις ἀνέπαφο.

Τί ἄλλο νὰ προσθέσω πιὰ στὴ δύναμη τοῦ ἔαρος;

Πλήρης ἀπὸ ἔλλειψη νοήματος

ὑπερέχω.

   N.ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ

“Κύριε λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής.

Άστρα και χώμα σε βαστάζουν….

Μεριάζουν άφωνα τα σκότη και διαβαίνεις,

ανέγγιχτη τον κόσμον αγγίζει μουσική

και της καρδιάς τα πέταλα ροδίζουν,

άνθος όμορφο ζεσταίνεται στον ήλιο.

Λευκάνθηκαν οι άνθρωποι στο αίμα του αρνίου.

Θεέ μου ανέρχεσαι λυπημένος,

αν και για όραση εξακολουθείς να έχεις τη συγχώρηση.

Ω θλίψη των ματιών του Κυρίου μου,

της αιωνιότητας ο κάματος,

έχω πολύ συνεργήσει για να υπάρχεις,

είναι πολύ σ᾽ εμένα το μερίδιο της ανομίας.

Ανοίγει ένα τριαντάφυλλο, πάω και το ρωτώ:

Πού έκρυψαν τον ήλιο;

Πλησιάζω τη θάλασσα και της λέω:

Είσαι βαθειά και με τα μυστικά μεγάλη σου η σχέση.

Λυτρώνεται ο άνθρωπος;

Απαντά το λουλούδι: «Θα χαθούμε»

κι η θάλασσα με αχ αναταράζεται.”

ΝΙΚΟΣ Κ Α Ρ Ο Υ Ζ Ο Σ, Το Πάσχα των Πιστών, Νέες Δοκιμές, 1954

Σίμωνα Κυρηναίε

 

Σίμωνα Κυρηναίε

δε θέλουμε βοήθεια

μη μας σηκώσεις το σταυρό

ολόκληρο το διεκδικούμε το μαρτύριο

είναι βαρύτερες για μας

οι αγαθές προθέσεις.

Γ. ΒΑΡΒΕΡΗΣ

ΚΑΘΕ ΝΙΚΗ

 

«Κάθε νίκη από χιλιάδες μικρές ήττες καμωμένη»

Ελύτης, Ανοιχτά χαρτιά

Το σώμα είναι η νίκη και η ήττα των ονείρων

Το σώμα είναι η νίκη και η ήττα των ονείρων:

Το σώμα είναι η Νίκη των ονείρων

όταν ασύστολο σαν το νερό

σηκώνετ’ απ’ τον ύπνο

με κοιμισμέν’ ακόμα τις βούλες

τις ουλές, τα τόσα τα σημάδια

τους σκούρους ελαιώνες του

ερωτευμένους

δροσερούς μέσα στη χούφτα.

Το σώμα είναι η Ήττα των ονείρων

σαν κείται μακρύ κι αδειανό

–να φωνάξεις μέσα ακούς την ηχώ–

με τις αναιμικές τριχίτσες του

ανέραστο απ’ το χρόνο

βογκάει, πλήγεται

μισεί την κίνησή του

ξεθωριάζει σταθερά

το αρχικό του μαύρο

ξυπνώντας ζεύεται την τσάντα

από δαύτη κρέμεται μαρτυρικά

ώρες μέσα στη σκόνη.

Το σώμα είναι η Νίκη των ονείρων

όταν βάζει το ένα πόδι μπρος στο άλλο

και κερδίζει τον συγκεκριμένο χώρο.

Ένα τόπο.

Με τράνταγμα βαρύ.

Θάνατο.

Όταν το σώμα κερδίζει τον τόπο του

με θάνατο

στην πλατεία

σα λύκος με ρύγχος καυτό

ουρλιάζει το «θέλω»

«δεν αντέχω»

«φοβερίζω – ανατρέπω»

«πεινάει το μωρό μου».

Το σώμα γεννάει το δίκιο του

και το υπερασπίζεται.

Το σώμα φτιάχνει το λουλούδι

φτύνει το κουκούτσι-θάνατο

κατρακυλάει πετάει

ακίνητο στροβιλίζεται γύρω απ’ την καταβόθρα

–κίνηση του κόσμου–

στ’ όνειρο το σώμα θριαμβεύει

ή βρίσκεται γυμνό στους δρόμους

κι υποφέρει·

χάνει τα δόντια του

τρέμει από έρωτα

σκάει η γη του σαν καρπούζι

και τελειώνει.

Κ. ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ,

Η ήττα είναι παράδοση

 

-«…Θ’ απαρνηθείς την ήττα;

Η ήττα είναι παράδοση

μιλιέται από σώμα σε σώμα διαιωνίζεται.

Είδες ποτέ κανένα όνειρο

μεταμοντέρνας νίκης να διαρκεί;…»

Κική Δημουλά

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

 

Λοιπόν, λίγο κουράγιο ακόμα.

Όποιος βρεθεί με άλογο

του μένει να τραβήξει για την ήττα

καβαλάρης.

Άρης Αλεξάνδρου

ΚΙ ΑΝ ΝΙΚΗΘΗΚΑΜΕ

Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό.

Τάσος Λειβαδίτης

ΜΙΛΩ

 

«Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών

Για τα κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα

Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες…»

Μ. Αναγνωστάκης

ΡΙΤΣΟΣ

.....
 Άκου τα σήμαντρα

των εαρινών εκκλησιών.

Είναι οι εκκλησίες

που δε γνώρισαν τη σταύρωση

και την ανάσταση.

Γνώρισαν μόνο τις εικόνες

του Δωδεκαετούς

που ‘χε μια μάνα τρυφερή

που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι

έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι

που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα

της επερχόμενης Μαγδαληνής.

Γ.ΡΙΤΣΟΣ