ένα φεγγάρι χλωμό, σχεδόν χολερικό
πάνω απ' την πόλη φέρνει τις βόλτες του
είναι πανσέληνος, δηλώνει στην ταυτότητα
αλλά δεν μας ξεγελά, προδομένη γυναίκα είναι
που στη νύχτα σέρνει τις αμαρτίες κάποιου παλιού εραστή
υψώνεται πάνω απ' τα ερειπωμένα νεοκλασικά της Νεάρχου
φωτίζει τα βάθη της θάλασσας στο Κουμ Καπί
στο θολωμένο μας μυαλό δίνει ελπίδα
κι ύστερα τρέχει να κρυφτεί πίσω απ' τις γκρίζες πολυκατοικίες
της μίζερης επαρχίας, ξημερώνει
πίσω στο σπίτι θα βάλει ένα ποτό, θα φτιάξει ένα γλυκό
με τη γάτα της θα χωθεί στα σεντόνια, κρυώνει
ανοίγει τα παλιά βιβλία της, βάζει μουσική
Κυριακή των Βαΐων σήμερα αλλά τίποτα δεν έχει αλλάξει
όπως πάντα, τον Ιησού θα υποδεχτούν στα Ιεροσόλυμα
οι άρχοντες και ο λαός, σαν βασιλιά και σαν σωτήρα
για να σταυρώσουν αύριο σαν αλήτη και ληστή
βλέπεις, οι Ιούδες είχαν πάντα πέραση
το φιλί τους, καυτό, υπέροχο και ηδονικό
καθυστερεί την Ανάσταση
τόσο, όσο χρειάζεται για να μας ξαναπροδώσουν.
Ειρηναίος Μαράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου